نمیدونم چرا بیشتر و پیشتر از اعلام انزجار نسبت به قوانین ضد زن در قضیة نیلوفر اردلان، دلم به حال بنیان اون خانواده‌ای سوخت که همچین مراودات کثیفی توش وجود داره! دلم به حال اون طفل کلاس اولی سوخت که پدر و مادری داره که غیر از خودش حالا به وسعت یک مملکت از مشکل بینشون اطلاع دارن. در مشکل ممنوع الخروجی شکی نیست، این خانواده الان به چه امیدی داره دور هم جمع میشه؟
پست‌ها
