فرض بفرمائيد كه يك دي وي دي حاوي شش تا از فيلم هاي روز دنيا رو شش ماه پيش يه يك شخص نسبتاً محترمي قرض داده باشيد و پس از اون هر ماه يك بار عاجزانه براي برگردوندن اون التماس كنيد و در پايان ماه ششم اون شخص نسبتاً محترم عرض كند (!!!) كه اصلاً يادش نمي ياد فيلمي از شما گرفته باشه. فكر نميكنم در اين جور شرايط كاري غير از سكوت بشه انجام داد، دقيقاً همون كاري كه من كردم.
با ربط: ارزش مادي اون دي وي دي در حد صفر و ارزش معنويش قابل چشمپوشي بود. اما اعتبار اون شخص نسبتاً محترم كه اين وسط از بين رفت خيلي قيمت داشت. البته شايد خودش اصلاً متوجه نباشه
پستها
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر