خود شيفتگي و ميل به تمجيد شدن يكي از ويژگي هاي ذاتي آدمهاست كه نمي شه به راحتي اون رو انكار كرد. توي همين وبلاگستان هم عشق به كامنت و لايك خوردن از همين ناشي مي شه. اما بعضيا ديگه قضيه رو از حد گذروندن.
"يك جهان، يك جام" برنامه ايه كه با همون شكل 4 سال پيش بازي هاي جام جهاني رو به خونه مياره و با توجه به موارد مثبتي كه داره ميشه بيخيال شبكه الجزيره شد و استثنائاً ضرغامي رو تحويل گرفت. اما اين چند شب اخير گزارش هاي مردمي توي اين برنامه پخش مي شه كه اوج عقدة خودشيفتگي عوامل رو نشون مي ده. مصاحبه با كلي آدم كه همه با چند جملة مشابه از يكي از بخش هاي برنامه بيشتر خوششون اومده و با گفتن اينكه بقية كشورها شانس ديدن مسابقات رو ندارن با قربون صدقه رفتن براي صدا و سيما به خاطر اين لطف بزرگش صحبت هاشون رو ختم مي كنن. اما جالبه كه هيچكس نميگه گزارش هاي جواد خياباني روي اعصابه، آخرين باري كه اطلاعات فوتباليش آپديت شده همون بازي ايران- استراليا بوده، سانسور نشدن تصوير ها به خاطر رعايت پوشش اسلامي تماشاگران توي فصل هاي سرده، زمان پخش بازي ها ارتباطي با صدا و سيما نداره كه ازش تشكر بشه، كارشناس هاي بازي ها فقط به قصد اشتغال زائي دعوت مي شن و هزارتا مورد گفته نشدة ديگه. و البته از همه مهم تر اينكه پخش بازي ها "وظيفة" صدا و سيماست و هيچ دليلي براي منت گذاشتن وجود نداره. توي بقية كشورها هم حتي اگر بازي ها پخش نشه به لطف اينترنت پر سرعت مي شه بازي ها رو آنلاين و حتي روي موبايل ديد. در آمد زائي تلويزيون با تبليغ همراه اول و ايرانسل و برق و چيپس و پفك در حين بازي ها هم نه تنها هزينة خريد رو جبران كرده بلكه درآمد هنگفتي رو هم به جيب ضرغامي ريخته.
دوستان محترم سازنده لطف كنن و يك برنامة 90 دقيقه درست كنن كه در طول اون قربون هم برن و براي همديگه سوت و كف بزنن و بعد از اون ديگه بيخيال پخش اين گزارش هاي عقده وارانه بشن.
با تشكر!
.