با آفتابه، لب دريا

فرض بفرمائيد 48 ساعت در يكي از توريستي ترين شهرهاي دنيا اقامت داشته باشين، هتل پنج ستاره با تمام امكانات و تفريحات سالم و ناسالم به صورت رايگان باشه و جاهاي بيشماري هم وجود داشته باشه كه بشه رفت و ديد و لذت برد، اما هر روز از 7 صبح تا 10 شب سركار باشيد و تنها حسرت اين تفريحات و جاها رو بخوريد. قاعدتاً حال خوبي به آدم دست نمي ده. حالا شده حكايت من و مأموريت دو روزه به استانبول! بازهم خدا به كسبة خيابون استقلال خير بده كه به فكر انسان هاي مفلوكي مثل من هستن و تا 12 شب كركره رو پائين نمي كشن. همچنين خدا به خودش هم خير بده كه برف رو هم به يك جاذبة توريستي براي ايرانيا تبديل كرده به طوريكه با ديدن برف در ديار غربت تا سر حد مرگ كيفور بشيم!