۱۳۸۹ بهمن ۵, سه‌شنبه

پاياني که بيش از حد پايان است

توي علوم مهندسي يه مطلب هست كه من هميشه طرفدارش بودم و خيلي جاها به دردم خورده و اونهم اينه كه احتمال و نسبت زير 5 درصد رو بايد صفر در نظر گرفت. توي زندگي اما اين قضيه اصلاً جاري نيست. وقتي از بين چند صد تا دوست، آدم يكيشون رو از دست مي ده، هيچ رابطة مهندسي نمي تونه جواب دلتنگي براي اون دوست حدود نيم درصدي رو بده. به خصوص اينكه هر از چندگاهي عكسش توي فيسبوك بياد بالا و مستقيم بره توي قلبت.
حالا تعداد رفتگان من به دو رسيده. دو تا از چند صدتا. عدد زيادي نيست، اما بار سنگينيه ديدن و مرور كردن خاطرات هرچند كم با اونها. شاهرخ هم به مهدي پيوست و دلم ميخواست ميدونستن كه چيززيادي رو از دست ندادن. دلم ميخواست بدونن كه اونها راحت ترين كار رو انتخاب كردن و كار سخته رو گذاشتن براي اين طرفيا. روحشون شاد، هردو باهم.

عنوان از وبلاگ يك دوست

۱ نظر:

Free counter and web stats