اولین بار که عنوان این مطلب رو موقع خداحافظی از دوستی شنیدم، حس خنده داری بهم دست داد. خوبی هم چیزیه که باید مراقبش باشم؟ خب خودش هست دیگه، به مراقبت من احتیاج نداره که! داره؟
اما بعد که دقیق‌تر بررسی کردم، به عمق مفهوم این جمله پی بردم. رفتار متقابل آدم‌هاست که باعث تعریف خوبی‌ها می‌شه و نه تنها هیچ دلیلی نداره که مادام العمر پایدار بمونه بلکه خیلی راحت‌تر از اونی که درست شده تخریب می‌شه.
پس شکی نیست که باید مواظب خوبی‌هام باشم، حتی بیشتر از سلامتی، که بیماری فقط خود آدم رو درگیر می‌کنه و "خوب نبودن" تمام آدم‌های اطراف به جز خودم رو.
اما بعد که دقیق‌تر بررسی کردم، به عمق مفهوم این جمله پی بردم. رفتار متقابل آدم‌هاست که باعث تعریف خوبی‌ها می‌شه و نه تنها هیچ دلیلی نداره که مادام العمر پایدار بمونه بلکه خیلی راحت‌تر از اونی که درست شده تخریب می‌شه.
پس شکی نیست که باید مواظب خوبی‌هام باشم، حتی بیشتر از سلامتی، که بیماری فقط خود آدم رو درگیر می‌کنه و "خوب نبودن" تمام آدم‌های اطراف به جز خودم رو.
پستها
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر