دخترك آلبوم عكس هاي خانوادگي رو نگاه ميكرد. مامان جون، بابا جان، خاله سودي، دايي رضا، مامان، ... و يك مرد. مرديكه مامان ميگفت اسمش "بابا"س اما تا حالا نديده بودش. مامان گفته بود كه چون بعضي ها فكرهاي بابات رو دوست نداشتن اون رو از ما دور كردن و دخترك به فكر فرو ميرفت كه يك نفر چقدر ميتونه ترسو باشه كه از فكر كردن كسي بترسه. دخترك دوست داشت هر روز نشوني باباش رو از مامان بپرسه چون اينجوري ميتونست عكس خودش رو توي آب جمع شده توي چشم مامانش ببينه و از اين تصوير خيلي خوشش ميومد. اما دخترك از جواب مامان سر در نميآورد. اون هنوز با واژه "اعدام" خيلي بيگانه بود.
پستها
پیگیری
۶ سال قبل
تنها چیزی که حقیقتا هم ترسناکه همین فکر کردنه که سعی دارن ازمون بگیرنش...واعدام این روزهای حرف آشنای دهان همه است... میان ایستادن و نیاستادن باید یکی را انتخاب کرد و ما گمانم تا آخر ایستاده ایم...
پاسخحذف