۱۳۹۰ فروردین ۳۱, چهارشنبه

مشائي تري دي

"دوك تري دي" يكي از معدود بازيهاي كامپيوتري بود كه دوست داشتم و بازي مي كردم. بعد از مدتي، به لطف يكي از دوستان "چيت كد" بازي رو ياد گرفتم و ضمن روئين تن شدن، يا حسين گويان به ميون جك و جونورهاي بازي مي رفتم و همه رو نيست و نابود مي كردم. توي يكي از همين جهادهاي انتحاري، وقتي تيرها تموم شد و حسش هم نبود كه دوباره كد رو بزنم، در كمال تعجب ديدم كه آدم بدهاي بازي در حين اينكه به من حمله مي كنن، خودشون رو هم هدف قرار داده و نفله مي كنن. يكم كه بيشتر صبر كردم همه از بين رفتن و فقط يكي مونده بود كه اون هم با فوتي از پا افتاد و مرحله تموم شد.
حكايت "دوك تري دي" هم شده حكايت اين روزهاي ما! جك و جونورهاي مملكت افتادن به جون همديگه و ما هم يه گوشه نشستيم و در حين خوردن چاي با خدا، لبخندي مي زنيم و بر حماقت اين قوم مي خنديم. مشايي، حداديان، ارضي، جوانفكر، جنتي، احمدي نژاد و حتي قابلة آقا اثبات تئوري در عذاب بودن تن در اثر نبودن عقل در سر هستن. من كه به شخصه لذت مي برم از يلند شدن بوي تعفن كودتا، لطفاً مشائيش رو بيشتر كنيد!

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر

Free counter and web stats