زنگ فرهنگ سازي (2)

دکتر "م" استاد راهنماي پروژة ليسانس که رسماً دهن بنده رو از همه لحاظ مورد عنايت قرار داد، از لحاظ علمي تسلط مناسبي روي موضوع پروژه نداشت و همين مسئله باعث شد که يکي دوبار کلاً من رو از خط اصلي منحرف کنه. اما ويژگي اصلي جناب دکتر "ملالغتي" بودن با درجة بالا بود. به شکلي که بين بچه ها به غلط گيري بر اساس نقطه و ويرگول معروف شده بود. نوشتن پايان نامه زير نظر دکتر "م" باعث شد که من هم به اين سندروم دچار بشم و از اون روز به بعد، با ديدن هر متن اول از همه اشکالات نگارش برام بولد مي شه.

نکات زير، موارد ساده اي هستن که نمي تونم ادعا کنم خودم همه ش رو رعايت مي کنم (از جمله در همين مکان مقدس که به دليل نبودن يا ندونستن نيم فاصله خيلي هاش بلااستفاده مونده)، اما اگر رعايت بشن افرادي مثل من هم از خوندن اون متن لذت خواهند برد.

1- پسوندهايي مثل "ها"، "تر"، "ترين" و ... جدا از کلمه و بدون فاصله نوشته مي شن (با استفاده از نيم فاصله، CTRL- در نرم افزار ورد)
2- در كلماتي از مثل "مي‌شود"، "برمي‌گردد" و غيره نبايد قسمتي مثل "مي" را آخر يك سطر و قسمت بعدي، يعني ”شود“ را اول سطر بعدي نوشت (براي رفتن کل کلمه به سطر بعد دکمه هاي shift و enter رو قبل از اون بزنيد. به ‌علاوه حروف اضافه نظير "به"، "مي" و غيره بدون اتصال به كلمات بعد خود تايپ مي شن (با استفاده از نيم فاصله).
3- بعد از عنوان بخش‌ها، هرگز دو نقطه (:) ظاهر نشده و زير آنها خط كشيده نمي شه.
4- اگر آخر يك جمله پرانتز و يا كروشه‌اي باشه، نقطه اون جمله بعد از پرانتز يا كروشه و بدون فاصله مياد. در ضمن پشت پرانتز با يک فاصله و داخل پرانتز بدون فاصله از کلمة مجاوره.
5- نقاط مكث در جملات با علامت " ،‌" و نه "," مشخص مي شن.
6- هميشه نقطه‌ها، ويرگول‌ها و غيره به حرف‌ قبل خود مي‌چسبن و بعد از اونها يك فاصله‌ خالي لازمه.
7- بعد از عباراتي مثل "سپس"، "به هرحال" و غيره كه اول جمله ظاهر مي‌شن، ويرگول بايد بياد.
8- ‌‌جمله داراي فاعل و فعله كه مي تونه يك كلمه يا مجموع چند كلمه باشه. بنابراين بايد از نوشتن جملات طولاني پرهيز کرد و در صورت لزوم، اون رو جزء جزء کرد (رجوع شود به وصيت نامة سياسي الهي سال سوم دبيرستان که جمله اي به بلندي يک صفحه وجود داشت و داراي يک فعل و 78 عدد "و" رابط بود!)
9- فعل جمع فقط براي انسان استفاده مي شه (به نظر من زياد درست نيست).
10- در نوشتن متون علمي با هر زبوني، به هيچ عنوان نبايد از افعال اول شخص استفاده کرد، در عوض تمام جملات بايد به صورت مجهول بيان بشن (مثال غلط: آزمايش ايکس را بر روي نمونه ها انجام داديم، مثال صحيح: آزمايش ايکس بر روي نمونه ها انجام شد).
11- از فعل "مي باشد" تا حد ممكن نبايد استفاده كرد. به جاي اون خيلي راحت مي شه گفت "است".

همونطور که گفتم، شايد 5% ارزش يک متن به رعايت کردن اين مسائل باشه و محتواي مطالب اهميت به مراتب بيشتري داشته باشه؛ اما همين 5% ناقابل باعث باز شدن يه حساب متفاوت روي نگارندة يه مطلب مي شه.
.
.
بي ربط: زنگ فرهنگ سازي (1)