بعد از تموم شدن ديدن سريال فرار از زندان به عنوان سومين سريال آمريكايي كه ديدم، شديدا به فكر فرو رفتم كه چرا ايران نميتونه در زمينة سريال سازي به تير رس اجنبي ها نزديك بشه و ما بايد در آرزوي يه سريال با كيفيت بمونيم. بعد از اينكه به مقدار بسيار زيادي IQ سوزوندم به نتايج زير رسيدم و با اين اوصاف هيچوقت نبايد انتظار يك سريال با كيفيت رو در صدا و سيماي جمهوري اسلامي داشته باشيم:
1- مسئله مالي: يكي از اصلي ترين دلايل ضعف سريال هاي ايراني، كمبود منابع مالي اختصاص داده شده به اين سريال هاست. توي ويژه نامه هفته نامه فقيد شهروند امروز در مورد سريال Lost خوندم كه فقط قسمت اول اين سريال 14 ميليون دلار هزينه داشته كه براي 40 دقيقه رقم سرسام آوريه. هزينه هاي سريال سازي در ايران را شايد بشه با مقدار ريالي اين عدد مقايسه كرد.
2- زمان: سريال هاي ماه رمضون بهترين نمونه براي روند سَمبل سازي در سريال سازي ايرانه. پيش توليد و توليد و پخش اين سريال ها همه در عرض 3-4 ماه انجام ميشه كه براي يك سريال 30 قسمتي فاجعه باره. سريال Friends ده سال در آمريكا روي آنتن بود. براي هر قسمت 20 دقيقه اي اين سريال يك هفته تلاش شبانه روزي انجام ميشد. متن ها به وسيلة گروه نويسندگان نوشته و بعد از اون جلوي 80 نفر از نخبگان طنز اجرا و اصلاح ميشد تا به مرحلة فيلم برداري برسه. مقايسه اين مسئله با طنزهاي نود شبي خودمون نتيجه جالبي به دنبال نخواهد داشت!
3- ايده: ضعف ايده و فيلم نامه در سريال هاي ايراني چشمگيره. ايده اي كه نهايتاً ميشه يك ساعت بيننده رو باهاش سرگرم كرد، محور اصلي يك سريال 20 قسمتي ميشه كه باعث كشدار شدن و خسته كنندة شدن سريال خواهد شد. اگر هم سريالي مثل پاورچين به خاطر ايده هاي نابش معروف شد و مورد توجه قرار گرفت، استفاده از بيشتر از 100 ايدة سريال Friends دليل اصلي اون بود.
4- روابط: ساختار مريض اداري ايران در مسئله سريال سازي هم بي اثر نبوده. سريال يوسف پيامبر در سه مورد گفته شده در بالا مشكلي رو احساس نميكرد. رقم نجومي 6 ميليارد تومن به عنوان بودجه، 6-7 سال زمان ساخت و ايدة تاريخي اون نويد يك سريال بي نظير در تلويزيون ايران رو ميداد. اما استفاده از يك كارگردان كار نابلد فقط به صرف ارادت به دولت باعث شد كه اين سريال تاريخي تا حد يك شوي تبليغاتي براي دولت نهم افت كنه.
5- سليقه مردم: بنا بر دلايل نامشخص، سعي شده كه سليقه مردم ايران پايين نگهداشته بشه. فروش 8 ميلياردي شاهكار مبتذل دهنمكي و بينندگان پرو پاقرص سريال هاي سطحي كره اي باعث ميشه كه انتظار درك كردن پيچيدگي هاي سريال هايي مثل Lost توسط مردم مسئله اي رويايي به نظر بياد.
6- اصولا آدمي نيستم كه به نيمه خالي ليوان نگاه كنم، اما به جز يكي دو تا قطره بايد آبي توي ليوان باشه كه بشه بهش نگاه كرد!
1- مسئله مالي: يكي از اصلي ترين دلايل ضعف سريال هاي ايراني، كمبود منابع مالي اختصاص داده شده به اين سريال هاست. توي ويژه نامه هفته نامه فقيد شهروند امروز در مورد سريال Lost خوندم كه فقط قسمت اول اين سريال 14 ميليون دلار هزينه داشته كه براي 40 دقيقه رقم سرسام آوريه. هزينه هاي سريال سازي در ايران را شايد بشه با مقدار ريالي اين عدد مقايسه كرد.
2- زمان: سريال هاي ماه رمضون بهترين نمونه براي روند سَمبل سازي در سريال سازي ايرانه. پيش توليد و توليد و پخش اين سريال ها همه در عرض 3-4 ماه انجام ميشه كه براي يك سريال 30 قسمتي فاجعه باره. سريال Friends ده سال در آمريكا روي آنتن بود. براي هر قسمت 20 دقيقه اي اين سريال يك هفته تلاش شبانه روزي انجام ميشد. متن ها به وسيلة گروه نويسندگان نوشته و بعد از اون جلوي 80 نفر از نخبگان طنز اجرا و اصلاح ميشد تا به مرحلة فيلم برداري برسه. مقايسه اين مسئله با طنزهاي نود شبي خودمون نتيجه جالبي به دنبال نخواهد داشت!
3- ايده: ضعف ايده و فيلم نامه در سريال هاي ايراني چشمگيره. ايده اي كه نهايتاً ميشه يك ساعت بيننده رو باهاش سرگرم كرد، محور اصلي يك سريال 20 قسمتي ميشه كه باعث كشدار شدن و خسته كنندة شدن سريال خواهد شد. اگر هم سريالي مثل پاورچين به خاطر ايده هاي نابش معروف شد و مورد توجه قرار گرفت، استفاده از بيشتر از 100 ايدة سريال Friends دليل اصلي اون بود.
4- روابط: ساختار مريض اداري ايران در مسئله سريال سازي هم بي اثر نبوده. سريال يوسف پيامبر در سه مورد گفته شده در بالا مشكلي رو احساس نميكرد. رقم نجومي 6 ميليارد تومن به عنوان بودجه، 6-7 سال زمان ساخت و ايدة تاريخي اون نويد يك سريال بي نظير در تلويزيون ايران رو ميداد. اما استفاده از يك كارگردان كار نابلد فقط به صرف ارادت به دولت باعث شد كه اين سريال تاريخي تا حد يك شوي تبليغاتي براي دولت نهم افت كنه.
5- سليقه مردم: بنا بر دلايل نامشخص، سعي شده كه سليقه مردم ايران پايين نگهداشته بشه. فروش 8 ميلياردي شاهكار مبتذل دهنمكي و بينندگان پرو پاقرص سريال هاي سطحي كره اي باعث ميشه كه انتظار درك كردن پيچيدگي هاي سريال هايي مثل Lost توسط مردم مسئله اي رويايي به نظر بياد.
6- اصولا آدمي نيستم كه به نيمه خالي ليوان نگاه كنم، اما به جز يكي دو تا قطره بايد آبي توي ليوان باشه كه بشه بهش نگاه كرد!
پستها
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر