اتاق خالي

پارسال كه به جهت انجام مأموريت كاري مجبور شديم با مريم در عرض 24 روز به 21 شهر كشور بريم، برخورد هتل دارها براي اتاق دادن برام خيلي جالب بود. به طور كلي نگاه اوليه اونها ما رو به عنوان دوتا خلاف كار فراري شناسايي ميكرد و وقتي توجيه ميكرديم كه مأموريت دولتيه و دو تا اتاق ميخوايم كمي از شدت نگاه ها كم ميشد. توي همدان فقط در ازاي نشون دادن حكم مأموريت اتاق داد و توي آبادان نيم ساعت رفت بالاي منبر و ضوابط اخلاقي هتل رو عرض كرد! مأمور هتل توي بندرعباس هم سنگ تموم گذاشت و با اعلام اين مطلب كه داخل اتاق ها دوربين كار گذاشته شده از ما خواست كه مراقب رفتارمون باشيم! در اين بين تشكر ويژه اي از هتل دار اصفهاني هتلي در قشم ميشه كه دو سه بار اصرار كرد كه براي كمتر شدن هزينه يك اتاق بگيريم و ماهم هرچه مسئله رو باز ميكرديم همشهري عزيز بازهم به فكر جيب ما ميافتاد و پيشنهاد بيشرمانش! رو مطرح ميكرد.
به هرحال 24 روز مأموريت با موفقيت تموم شد و مشكلات فرهنگي و عقيدتي نادرستي كه توي مملكت وجود داره مشكل ساز نشد.
بي ربط: وقتي شنيدم براي رئيس جمهور محبوب جايي توي نيويورك پيدا نشده بي اختيار به ياد اين خاطرات افتادم. به هرحال محبوبيت وقتي بين المللي باشه اين مزايا رو هم داره!