باج

پنج سال پيش زماني كه تازه بحث هسته اي ايران مطرح و بازرسان روانة ايران شدن، استاد سينتيك ليسانس كه از محققين انرژي اتمي هم بود تعريف ميكرد كه وقتي تاريخ بازديد بازرسان مشخص شد، از بالا دستور اومد كه كلية فعاليت هاي "مشكوك" استتار، و همه چيز گل و بلبل نشون داده بشه. اما بازرسان كاربلد به جاي بازديد از سيستم ها و دستگاه هاي فني، در يك حركت آكروباتيك بيخيال سايت شدن و تنها كاري كه كردن باز كردن پريز هاي برق و ريختن گرد و خاك داخل اونها توي يك لوله آزمايش بوده. نتيجة تست روي اين گرد و خاك ها حضور پالاديوم و در نتيجه فعاليت هاي غير مجاز ايران رو فاش كرد.
بازرسي هاي بعدي هم منجر به مدارك جديدتري شد كه هدف ايران رو كاملاً واضح نشون ميداد. اما طولاني شدن اين مسئله به ويژه در دولت جديد تنها يك دليل كاملاً علمي! ميتونه داشته باشه.
"باج" واقعيتيه كه يك طرف در ازاي بيخيال شدن از حق يك ملت و دريافت مبلغي نه چندان ناچيز، اجازة هركاري رو به طرف مقابل ميده. اين باج ميتونه از جنس نفت، گاز، آب درياي خزر، نام خليج فارس، قراردادهاي تجاري ننگين، واردات محصولات درجه سه يا ... باشه كه فعلاً به نظر مياد جواب داده.
به هرحال داشتن يكي دو كشورحامي در دنيا كه در طول سخنراني جلسه رو ترك نكنن از اوجب واجباته و غير از باج دهي اگر امر ديگري هم داشته باشن كلاً ما در خدمتيم. گور باباي حقوق ملت و توليد كننده داخلي و عزت ملي و اين چرت و پرتا.