ما

خبري كه توي فيس بوك شِر كردم كوتاه و خوشحال كننده بود: "شيوا نظرآهاري آزاد شد". اما چيزي كه باعث آن-شِر شدن خبر شد كامنت يكي از دوستان بود: "به ما چه؟". هرچند احتمال داره اين كامنت از دل بر نيامده باشه و ارزش فكر كردن نداشته باشه اما لااقل ارزش سوال كردن از خودم رو داره. اصولاً ما چه جور آدم هايي هستيم؟ فرهنگ غني ايراني و نوع دوستي و اين مزخرفات كجاس؟ تا حالا شده يكي از ماها به جاي اينكه فقط به خودش فكر كنه ديگري رو هم در نظر بگيره؟ آيا اين نهايت خوش بيني نيست كه بگيم كسايي كه اينجور طرز تفكر مسخره اي دارن جزو اقليت محسوب مي شن؟
.
.
اشتراك فيد مخفيگاه آزادي