اگر نگاه کاملاً سطحی به کشورهای تغییر طلب جهان در سال های اخیر داشته باشیم، نکتة جالبی ذهن رو به خودش مشغول می کنه. کشورهای ایران، افغانستان، عراق، تونس، یمن، لیبی، مصر، سوریه، بحرین و ... در یک نقطه اشتراک کاملی دارن و اون هم وجود اسلام در یک سمت ماجرا بوده. حضور اسلام توی این تحولات البته به یک شکل نبوده، یکجا دستور حرکات انتحاری رو صادر می کرده و جای دیگه به مردم امید آزادی می داده. اما واقعاً دلیل بلا خیز بودن دین ما چیه؟
از همون کتاب دینی دبستان، بچه ها با مقوله ای به اسم "دروغ مصلحتی" آشنا شده و یاد می گیرن که می شه یکی از ناپسندترین کارها رو انجام داد و حتی پاداش اخروی هم گرفت. بعد که جلوتر می ریم، کارهای بدتر از دروغ هم در شرایط خاص مستحق پاداش می شن، و خیلی که نزدیک تر می شیم، حکومت هایی رو می بینیم که به اسم حفظ اسلام، کشتن، اسیر کردن، تجاوز کردن و هزاران کردنیِ ناپسند دیگه رو هم مباح و به انجام دهندگانش وعدة حوریان بهشتی میدن.
اینکه آیا اسلام واقعی همین مجوزها رو صادر می کنه یا نه مورد بحث نیست، اما شکی در این نکته نیست که احکام کلی همة ادیان راه رو برای سوء استفاده باز گذاشته؛ بعضی جاها اما، ترجیح داده شده که دین شخصی باقی بمونه، و بعضی جاها دین باید به زور توی حلقوم جامعه فرو بشه! فعلاً که از طرف زمامداران اسلامی عموماً گزینة فرو کردن ترجیح داده شده.
از همون کتاب دینی دبستان، بچه ها با مقوله ای به اسم "دروغ مصلحتی" آشنا شده و یاد می گیرن که می شه یکی از ناپسندترین کارها رو انجام داد و حتی پاداش اخروی هم گرفت. بعد که جلوتر می ریم، کارهای بدتر از دروغ هم در شرایط خاص مستحق پاداش می شن، و خیلی که نزدیک تر می شیم، حکومت هایی رو می بینیم که به اسم حفظ اسلام، کشتن، اسیر کردن، تجاوز کردن و هزاران کردنیِ ناپسند دیگه رو هم مباح و به انجام دهندگانش وعدة حوریان بهشتی میدن.
اینکه آیا اسلام واقعی همین مجوزها رو صادر می کنه یا نه مورد بحث نیست، اما شکی در این نکته نیست که احکام کلی همة ادیان راه رو برای سوء استفاده باز گذاشته؛ بعضی جاها اما، ترجیح داده شده که دین شخصی باقی بمونه، و بعضی جاها دین باید به زور توی حلقوم جامعه فرو بشه! فعلاً که از طرف زمامداران اسلامی عموماً گزینة فرو کردن ترجیح داده شده.
پست‌ها
