نميدونم چه سري در شخصيت آسماني دكتر نهفته است كه هر كس به نحوي باهاش مخالفت ميكنه، فارغ از تمام بدي ها و جنايات گذشته كمي محبوب تر ميشه.مثلا دانش جعفري كه 2 سال به تمام سياست هاي منسوخ اقتصادي دولت سر تعظيم فرود آورد، بعد از مراسم خداحافظي و افشاگري در اون مراسم محبوب تر شد يا قاليباف و چمران با جدا كردن سياست هاي شهرداري از دولت آيندة خودشون رو از دولت جدا كردند.
پور محمدي، ضرغامي، مطهري، باهنر، لاريجاني، فرهاد رهبر، آقازاده، رضايي و ... اشخاصي بودند كه هرچند در بين اكثريت سبز جامعه وجهه خوبي نداشتن اما به صرف اختلاف نظر مقطعي با دولت و جدا شدن از اون كمي راه دور شدن از ملت رو برعكس طي كردن.
حالا هم بحث وزير اطلاعات و وزير ارشاد مطرح شده و به وجود آمدن "احساس" ناخودآگاهي كه ميگه دشمن دشمن من، ميتونه دوست من باشه و البته در برابر اون "منطقي" كه ميگه حافظه تاريخي ملت بعضي از مسائل رو هيچ وقت فراموش نميكنه.
پور محمدي، ضرغامي، مطهري، باهنر، لاريجاني، فرهاد رهبر، آقازاده، رضايي و ... اشخاصي بودند كه هرچند در بين اكثريت سبز جامعه وجهه خوبي نداشتن اما به صرف اختلاف نظر مقطعي با دولت و جدا شدن از اون كمي راه دور شدن از ملت رو برعكس طي كردن.
حالا هم بحث وزير اطلاعات و وزير ارشاد مطرح شده و به وجود آمدن "احساس" ناخودآگاهي كه ميگه دشمن دشمن من، ميتونه دوست من باشه و البته در برابر اون "منطقي" كه ميگه حافظه تاريخي ملت بعضي از مسائل رو هيچ وقت فراموش نميكنه.
پستها
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر